Fundacja AST

ZŁOTY BULL MANGA
wiek: ok. 11 lat
miejsce pobytu: dom tymczasowy, Warszawa

Manga została znaleziona na działkach w marcu 2014 w Częstochowie. Nikt jej nie szukał. Spędziła pół roku w schronisku.
W dniu dzisiejszym trafiła pod skrzydła Fundacji AST.

Przed sunią diagnostyka, leczenie skóry.
Przed nami poznanie Mangi, jej charakteru.

Gdyby ktoś miał ochotę wspomóc Mangę karmą, groszem na leczenie, będziemy wdzięczni.
http://www.fundacja-ast.pl

AST Fundacja na Rzecz Zwierząt Niechcianych
ul. Żwirki i Wigury 1b/37, 02-143 Warszawa

Konto bankowe:
79 1160 2202 0000 0000 8061 3463

Jutro dobry dzień dla Złotej Bullki MANGI ze schroniska w Częstochowie. Starsza, schorowana, potrzebowała pomocy. Ta pomoc nadchodzi! Mamy DT dla babuni. Jutro dwie Kasie pojadą po starszą damę.
A później trzymamy kciuki za docelowy dom.

Super wiadomość

Bardzo się . Byłem w trakcie pisania postu ( zapytania ) w sprawie suni, a tu taka niespodzianka.

Pierwsze doniesienia o wyczynach Mangi po wylądowaniu u nas:
dostojna Babcia o spojrzeniu Królowej Śniegu
Odrobinę wycofana, strachliwie reagująca na dotyk.
Krakersa olała maksymalnie, pomimo że samiec alfa oczywiście chciał pokazać jaki z niego Bóg.
A tera śpi przytulona do mojej nogi.CHRAPIE

Nowy meldunek o Mandze.

Po raz - bardzo ładnie znosi podróże. Nie ma choroby lokomocyjnej.
Po dwa - domowa z niej złośnica.
Po trzy - ogarniamy wetów.

Dzisiaj Manga odwiedziła dermatologa. W zeskrobinach wyszła: nużyca na łapkach, drożdżyca w uszach. Dostała sryliard leków. Rachunek tylko skromne 370zl... i za tydzień do kontroli.
Na czwartek 2.10. umówiliśmy USG u dr Marcińskiego.
Na piątek 3.10. umówiliśmy kardiologa dr Niziołka.

W związku z głupią godziną kardiologa, bo 12:40 szukamy pomocy w transporcie Mangi do weta (Okecie - Kijowska - Okęcie).

I na przyszły weekend tj. 4.10 - 5.10 szukamy transportu na trasie Warszawa - Gdynia dla Mangi, aby dojechała już do ostatecznego domu tymczasowego do Ady od Emeta.

Takie super psiaki czekają w schronach

Babuszka jest typem łazika
Drepcze od pokoju, do kuchni, korytarzyk- myślę, że ze 3 km to już trzasnęła dzis.
Natomiast spacery na zewnątrz to sama przyjemność-idzie pomalutku, łapka za łapką, wszystkich dookoła ma w nosie,na psiaki zero reakcji.

Śliczna sunia!
boże, nigdy nie zrozumiem jak można pozbyć się przyjaciela wtedy kiedy on najbardziej nas potrzebuje - całe życie ze swoim ludziem, a na starość wyrzucany jak zużyta zabawka

Powiem Wam, że ostatnio miałam dużo rozmów o psach z ludźmi którzy mają psy, ale nie są na ich punkcie tak walnięci jak my. I co się okazuje? Dla ludzi to normalne oddawać je do schronisk, normalne leczyć byle jak, usypiać jak pies np. zaczyna sikać w domu, mieć problemy z chodzeniem. Edukacja u nas kuleje.