Psia starość. Część pierwsza.

Psia starosc miniatura

 

 

 

Zdrowie psiego seniora, czyli w kolejce do weterynarza.

 

 

 

 

Psia starosc 1czesc

Czym właściwie jest psa starość?
Medyczna definicja opisuje ją jako okres, w którym procesy atrofii i rozpadu zaczynają przewyższać procesy regeneracji i odbudowy. Te ostatnie ulegają wówczas spowolnieniu, odporność organizmu spada, zmniejsza się wydolność układów, w tym także nerwowego i narządów. Obserwuje się także zmiany w psychice i zachowaniach zwierzęcia. Obok ogólnej i szerokiej definicji medycznej, istnieją liczne tabele uwzględniające w wyznaczaniu psiej starości rasę, wielkość, czy docelową wagę psa. Wszelkie tego typu podziały mają jednak dość umowny charakter, precyzyjne określenie i wskazanie granicy wieku podeszłego u wszystkich przedstawicieli danej rasy, czy u wszystkich psów danej wielkości jest zwyczajnie niemożliwe. Psia starość bowiem, podobnie jak ludzka, ma różne oblicza, dwa psiaki tej samej rasy i w tym samym podeszłym wieku, mogą funkcjonować zdrowotnie i behawioralnie na różnych poziomach. Być może to nadmierne przywiązanie do orientacyjnie podanych granic starości jest przynajmniej w części przyczyną ogromnego dramatu wielu psów czekających na adopcję. Z doświadczeń wolontariuszy Fundacji AST wynika, że większość ludzi opisuje już ośmioletnie psy jako stare. Dlatego ustaliliśmy, że do programu "Złote Bulle", obejmującego swym zainteresowaniem psich seniorów, włączać będziemy psiaki mające 8 i więcej lat.

To jak wygląda okres starości u psa zależy od dwóch głównych czynników. Pierwszy z nich to obciążenia genetyczne poszczególnych ras, drugim jest praktyka i profilaktyka stosowana przez jego właścicieli. O ile na czynniki genetyczne nie mamy specjalnego wpływu, cała reszta zależy od nas, opiekunów zwierzaka. Odpowiednia dieta, dbałość o przestrzeganie regularności szczepień, zabezpieczanie przed pasożytami zewnętrznymi i wewnętrznymi, zapewnienie profilaktyki weterynaryjnej i natychmiastowego leczenia weterynaryjnego w przypadku zachorowania, oraz zapewnienie właściwej dawki ruchu przez całe życie psa, pozwalają zwiększyć jego szanse na zdrowszą i spokojniejszą starość. Psy żyją przeciętnie od 12 do 15 lat, rzadziej do 16 i więcej. Około 6-8 roku życia należy zacząć przyglądać im się uważniej, by nie przeoczyć zarówno subtelnych jak i gwałtownych zmian w ich zachowaniu, apetycie, wyglądzie czy w sposobie poruszania się. Czujność właściciela odgrywa kluczową rolę w szybkim zdiagnozowaniu ewentualnych problemów zdrowotnych psa, a im starszy jest psiak, tym więcej zagrożeń niesie ze sobą opóźnione podjęcie leczenia. Nawet jeśli nie zauważamy zmian w funkcjonowaniu pupila należy pamiętać o regularnych wizytach w gabinecie weterynaryjnym. Przynajmniej raz, a najlepiej dwa razy w roku dobrze jest wykonać morfologię z biochemią, warto też oddać do badania próbkę moczu. Te podstawowe badania mogą ujawnić wiele cennych informacji na temat funkcjonowania i kondycji najważniejszych narządów psiego organizmu. Przy okazji wizyty warto poprosić o pełen zestaw badań osłuchowych klatki piersiowej i serca, dotykowych żołądka, także o zbadanie oczu, przegląd uszu, sprawdzenie gruczołu prostaty u psa i gruczołów sutkowych u suki. Poprośmy też o palpacyjne zbadanie całego ciała psa, przegląd kości i stawów przez powłoki skórne, dobrze jest także sprawdzić stan gruczołów w odbycie, koniecznością jest sprawdzenie stanu zębów i dziąseł. Spotkanie z weterynarzem można także wykorzystać na uzyskanie porad dotyczących diety i wskazań do suplementacji. Warto po prostu porozmawiać, zadać nurtujące pytania, opowiedzieć o funkcjonowaniu psa. Jeśli wyniki wykonanych badań znajdą się w normie, a weterynarza nic nie zaniepokoi możemy spokojnie wrócić do domu. W przypadku wątpliwości lub nieprawidłowych wyników, lekarz zleci dodatkowe badania, by precyzyjnie określić powód tych nieprawidłowości, w razie potrzeby wdroży szybko odpowiednie leczenie.

Do najczęstszych chorób związanych z podeszłym wiekiem należą: przerost gruczołu krokowego u samców objawiający się często zaparciami, nowotwory i torbiele w układzie rozrodczym u suk, cukrzyca, zaćma starcza, zwyrodnienia stawów, dyskopatia, niewydolność nerek, choroby wątroby, choroby nowotworowe, choroby serca, kamień nazębny, zapalenia dziąseł, przewlekłe stany oskrzeli prowadzące do włóknienia, pogorszenie słuchu.

Należy zwrócić szczególną uwagę na następujące objawy u naszych pupili:

*wszelkiego rodzaju guzki i zgrubienia widoczne lub wyczuwalne pod dotykiem-mogą to być niezagrażające życiu tłuszczaki, niestety mogą również być zmianami nowotworowymi. Nowotwory narządów wewnętrznych dają zależne od umiejscowienia objawy, można je zdiagnozować za pomocą rtg, usg, rezonansu czy tomografii,

*zaburzone pragnienie - gdy pies zaczyna pić znacznie więcej lub znacznie mniej niż normalnie, znacznie częściej lub rzadziej oddaje mocz-objawy tego typu mogą wskazywać na problemy w funkcjonowaniu nerek i układu moczowego, problemy z wątrobą lub cukrzycę,

*utrata wagi mimo zachowanego lub zwiększonego łaknienia,

*częściowe lub całkowite zmętnienie soczewki, widoczny brak przejrzystości oka, który wskazuje na zaćmę starczą,

*trudności w poruszaniu się, utykanie, zmiana sylwetki i chodu, tkliwość i reakcje bólowe w odpowiedzi na dotyk, trudności w ułożeniu się do snu, połączone z niechęcią do spacerów, wskazują na problemy w zakresie układu ruchu (mięśnie, kości, stawy), możliwe zwyrodnienia lub urazy,

*wysoka męczliwość po niedużym wysiłku, senność, kaszel, zwiększony zarys brzucha, mogący wskazywać na wodobrzusze i omdlenia, mogą zwiastować kłopoty z sercem i układem krążenia,

*nieprzyjemny zapach z pyska, niechęć do spożywania pokarmu, reakcje bólowe przy jedzeniu wskazują na choroby zębów i przyzębia,

*nadmierne wypadanie sierści, przełysienia, zmiany skórne.

Dieta i ruch psiego seniora są równie ważne dla jego zdrowia jak profilaktyka i leczenie weterynaryjne. Ponieważ wraz ze starością zwalnia metabolizm całego organizmu, obniża się również zapotrzebowanie na ruch i jedzenie. Nie oznacza to jednak, że starszy pies nie potrzebuje dłuższego spaceru. W zależności od stanu jego kości i stawów należy zapewnić mu stosowną aktywność. Starsze psy powinny unikać skoków, długiego biegu, nagłych zmian tempa i kierunku. Nie należy ich zmuszać do wysiłku, dawne forsowne aportowanie, przeciąganie szarpakiem warto zastąpić spokojniejszym spacerem na dłuższej lince, przez minimum 45 minut dziennie. Ma to zbawienny wpływ na cały psi organizm - poprawia działanie układu oddechowego i krążenia, korzystnie wpływa na układ pokarmowy i perystaltykę, poprawia się sprawność stawów i mięśni. Doskonale jeśli pozwolimy psu samodzielnie dawkować sobie wysiłek. Warto przy tym uwzględnić takie aspekty jak pogoda, w chłodne, deszczowe lub mroźne dni starszy pies cierpiący zwykle na schorzenia stawów i kości powinien być odpowiednio zabezpieczony przed zimnem i wilgocią. Jednak nawet tak zabezpieczony zwierzak ma prawo nie mieć wówczas ochoty na dłuższe spacery. Należy to uszanować, pozwolić mu załatwić potrzeby fizjologiczne i wrócić do domu. Równie ważne jak zapewnienie ruchu jest umożliwienie starszemu psu komfortowego odpoczynku. Senior, zwłaszcza zmagający się ze zwyrodnieniami stawów, powinien mieć wygodne, zapewniające ciepło i suchość posłanie, przyda się też dodatkowy koc i poduszka. Psiaki z dużymi problemami w obrębie narządu ruchu, w większości leżące, warto zaopatrzyć w specjalny materac ortopedyczny i wdrożyć profilaktykę przeciwodleżynową

Wraz ze starzeniem się zapotrzebowanie energetyczne spada nawet o 40%. Przy zmniejszonej aktywności ruchowej i zwolnionym metabolizmie istotna zaczyna być profilaktyka otyłości. Starszy pies powinien być żywiony lekkostrawnym samodzielnie przygotowanym jedzeniem lub karmami wysokiej jakości, o obniżonej zawartości łatwo przyswajalnego białka i tłuszczu. Trzeba pamiętać o dostarczeniu mu w diecie zwiększonej ilości błonnika dla pobudzenia perystaltyki, warto także suplementować psiaka witaminami i preparatami bogatymi w kwasy omega, które poprawiają działanie układu immunologicznego. Suplementacja starszych psów powinna być skonsultowana z weterynarzem. Jeśli pies cierpi na jakieś schorzenia związane z wiekiem, cierpi z powodu niewydolności nerek lub wątroby, jego dieta powinna być ściśle ustalona z lekarzem, można również skorzystać z gotowych karm weterynaryjnych, dedykowanych dla psów z określonymi schorzeniami. Dzienną dawkę żywieniową seniora warto podzielić na więcej porcji, czyli podawać częściej mniejsze ilości jedzenia. Jeśli pies ma wyraźnie zmniejszony apetyt i nie jest to objawem schorzeń zębów i przyzębia, ani innej choroby, można przyjąć, że jest to wynik fizjologicznego osłabienia węchu i smaku. Skuteczne może się wówczas okazać namaczanie karmy, lekkie podgrzanie jedzenia, by wydobyć jego aromat, można też pokusić się o dosmaczanie posiłku czymś szczególnie lubianym i dobrze tolerowanym przez psa.

Psiej starości nie da się uniknąć. Choć ma różne oblicza, zawsze stanowi rodzaj wyzwania tak dla psa, jak i dla jego właściciela. Warto pamiętać, że w tym czasie szczególnego znaczenia nabiera nasza troska o zwierzę, wyrażona także poprzez zadbanie o jego zdrowie, profilaktykę i leczenie weterynaryjne. Wiele schorzeń, z którymi niegdyś nie dało się nic zrobić, obecnie, dzięki ogromnemu postępowi w weterynarii, daje się kontrolować, a dostępne dziś suplementy i środki farmakologiczne, pozwalają skutecznie spowalniać postępy choroby. Umożliwiają też eliminowanie bólu i tym samym zwiększenie komfortu jesieni życia naszych psiaków. Cierpiący pies w różny sposób sygnalizuje odczuwany dyskomfort. Niechęć do bliskości lub przeciwnie, nieustanne poszukiwanie kontaktu z właścicielem, popiskiwanie, sztywnienie i uciekanie przed dotykiem, a nawet powarkiwanie czy ostrzegawcze kłapnięcie zębami, powinny być interpretowane przez opiekuna nie jako wyraz niegrzeczności czy braku towarzyskości, lecz jako możliwy sygnał bólu i stanowić motywację do jak najszybszej wizyty w gabinecie weterynarza.

Agnieszka. Styczeń 2015

 

Bibliografia:
http://codlapsa.pl/psia-starosc-czyli-rzecz-o-seniorach/%20Agnieszka%20Filar
http://www.vetopedia.pl/article267-1-Psia_starosc___.html

http://www.vetopedia.pl/article267-1-Psia_starosc___.html
http://ulubiency.wp.pl/kat,1037341,title,Jak-opiekowac-sie-starszym-psem,wid,15957303,zdrowi_ulubiency_artykul.html?ticaid=11428d
https://www.zwierzakowo.pl/portal/opieka-nad-starzejacym-sie-psem/

 

 

 

 

 

 

 
Polish (Poland)Norsk bokmål (Norway)English (United Kingdom)